Overweging op 30 augustus 2009. Op mijn fietstochten tijdens de vakantie heb ik steeds te maken met richtingwijzers. Je bent ontzettend afhankelijk van de juiste routekaart. Het is een samenspel van goed de kaart kunnen lezen, van kijken waar de borden heen wijzen en ook een beetje je eigen richtinggevoel. God zij dank kom je dan heel ver. Je bezoekt mooie plaatsen. Je hebt interessante ontmoetingen. Je horizon verbreedt zich.
Overweging op 2 augustus 2009. ‘Geef ons heden ons dagelijks brood…’ Zo begint het tweede deel van het Onze Vader. Hoeveel keer hebben we dit niet gebeden! Vaak ook wat routinematig, en dat bedoel ik niet slecht.
In de voorbereiding op de eerste communie hoort van oudsher een bezoek aan de bakker.
Rust, eindelijk rust… Velen verzuchten het. En stappen dan in de auto om met veel stress hun vakantiebestemming te bereiken. Het is een paradox. In ons leven wisselen inspanning en rust elkaar af. En dat is goed. Het evenwicht is soms zoek, en dat is niet goed.
Tot op
Zijn er nog profeten vandaag? Waaraan moet ik dan denken? Zijn er criteria voor profeten? Waaraan moeten profeten voldoen? Is er een school voor of een afstudeerrichting aan een H.B.O.-opleiding? Hebben we profeten überhaupt wel nodig? Het gaat toch goed zo?
‘Voor velen…’, zegt Jezus als Hij bidt over de beker met wijn. Het Verbond van God is dus ‘voor velen’. In het eucharistisch gebed staat er ‘voor alle mensen.’ Het lijkt nog meer, nog meer mensen worden er in betrokken, alle mensen. Dat is wel erg veel.
Allen waren bijeen op dezelfde plaats toen het gebeurde…, zo hoorden we in de eerste lezing. Wie zijn die ‘allen’? Gewoonlijk denken we dan aan de twaalf apostelen, ach nee, er waren er elf overgebleven, eentje Judas was al afgehaakt.